~ Bóg się rodzi ~

Bóg się rodzi, moc truchleje, 
Pan niebiosów obnażony
Ogień krzepnie, blask ciemnieje, 
Ma granice - Nieskończony.

Wzgardzony - okryty chwałą, 
Śmiertelny - król nad wiekami
A Słowo Ciałem się stało 
I mieszkało między nami.

Cóż masz, niebo, nad ziemiany, 
Bóg porzucił szczęście twoje,
Wszedł miedzy lud ukochany, 
Dzieląc z nim trudy i znoje.

Niemało cierpiał, niemało, 
Żeśmy byli winni sami
Słowo Ciałem się stało 
I mieszkało między nami.

W nędznej szopie urodzony, 
Żłób Mu za kolebkę dano
Cóż jest, czym był otoczony?
 Bydło, pasterze i siano.

Ubodzy, was to spotkało, 
Witać Go przed bogaczami
Słowo Ciałem się stało 
I mieszkało między nami.

Podnieś rękę, Boże Dziecię, 
Błogosław ojczyznę miłą!
W dobrych radach, w dobrym bycie 
Wspieraj jej siłę Swą siłą.

Dom nasz i majętność całą, 
I wszystkie wioski z miastami
A Słowo Ciałem się stało 
I mieszkało między nami.